Płonie ognisko i szumią knieje,
Drużynowy jest wśród nas
Opowiada starodawne dzieje,
Bohaterski wskrzesza czas.
O rycerstwie spod kresowych stanic,
O obrońcach naszych polskich granic,
A ponad nami wiatr szumny wieje,
I dębowy huczy las.
Już do odwrotu głos trąbki wzywa,
alarmując ze wszech stron.
Staje wiara w ordynku szczęśliwa,
serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się uniesieniem płoni,
każdy laskę krzepko dzierży w dłoni.
A z młodzieńczej się piersi wyrywa
pieśń potężna, pieśń jak dzwon.
Sztandarowa pieśń Związku Harcerstwa Polskiego. Powstała w obecnej formie w 1918 roku. Związana z uroczystym momentem rozpalania ogniska harcerskiego.
pobierz PDF do druku »
