Na połoniny, na zielone,
spowite w ranny welon mgły,
na trawy wiatrem roztańczone
idziemy razem ja i ty.
Bo my jesteśmy jak te ptaki,
które wracają do swych gniazd.
Czekają nas bieszczadzkie szlaki,
słońce i błoto, deszcz i wiatr.
Bo my wracamy jak te ptaki
do lasu, słońca i do gwiazd.
Wracamy na bieszczadzkie szlaki,
do naszych stanic, naszych gniazd.
Do tych połonin, do niebieskich,
do pereł rosy w brzasku dnia,
do kwiatów tęczy, szeptu liści
tęsknimy razem ty i ja.
Bo my jesteśmy jak te ptaki...
Do wspólnych ognisk gorejących
i do tysiąca ludzkich serc
idziemy z wszystkich krańców Polski,
by naszą pracą radość nieść.
Bo my jesteśmy jak te ptaki...
pobierz PDF do druku »
