Pomyśl czasem o piosenkach
O ich wersach, o ich dźwiękach
Mocy, jaką niosą w sobie
O tym, co przynoszą Tobie.
Rymy przytul do poduszki
Słowa weź między paluszki
Kołysz się, kiedy płyną
I niech nigdy w zapomnieniu nie zaginą.
Piosenka historię zawsze pamięta
Nie jest podarta ani pomięta
Nie zalejesz jej poranną kawą
Może być nudną, może być ciekawą
A gdy przytuli się do swej pary
Do pianina, skrzypiec lub gitary
Wtedy na nowo jak feniks odżywa
Jej historia znów prawdziwa, znowu żywa.
Piosenka jest nieczuła na deszcze
Na rdzę, erozję, gorączki i dreszcze
Można ją zmieścić w małym plecaku
Można ją śpiewać w lesie na szlaku.
Może nieść radość swoim słuchaczom
Lub może sprawić, że wszyscy zapłaczą
Dlatego postawmy pomnik piosence
Śpiewajmy ją, śpiewajmy ją, i śpiewajmy ją
W szczerej podzięce, w szczerej podzięce...