Nad doliną srebrna rosa mgła jak panna młoda.
Wszystko wokół w ciszy blednie, tylko jej uroda
wśród połonin przemknie lekko, trochę zawstydzona,
nim przygarnie ją w ramiona letni sen.
Hej, hej, hej, nasze śpiewogranie,
hej, hej, hej, z ognisk na polanie,
w iskier blasku, nocą zapalonych
czardasz na połoninie pomknie niestrudzony,
czardasz na połoninie pomknie niestrudzony.
Nad taborem w nocnej ciszy iskier pył opada.
Żar ogniska, serca płoną, tylko ona blada.
Przy ognisku, w tańcu przemknie, trochę zawstydzona
nim przygarnie ją w ramiona letni sen.
Hej, hej, hej, nasze śpiewogranie...
pobierz PDF do druku »
